مدح و شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام
چـقـدر لحن رجـزهاش به حـیدر رفته كیست این شیر كه بر اسب به منبر رفته؟ قـد و بالاش به باباش، به لیلا موهاش چشم و ابروش به جدش به پیمبر رفته رجـزش غرش شیرانۀ جاء الحق است هرچه كفتار و شغال است كجا در رفته؟ پـس كـجـائـیـد؟ بـیـائـیـد سـواران بـلا این جوان روی زمین حوصله‌اش سر رفته خون به مهمانی شمشیر و خطر می‌رقصد باده با پای خود اینـبار به ساغر رفته شاه شمشاد قد از زین به زمین می‌افتد تبـر ای وای به پابـوس صنـوبر رفته باغبانی كه حسین است نمی‌دید ای كاش كه چه‌ها بر سر این لالـۀ پـرپـر رفته گریه كمتر كنی ای آب كه از پیش فرات جای دوری كه نرفـته، لب كوثر رفته |